Głębowice – Korydon

Niewielka wisienka na torcie. Tak można określić użytek ekologiczny będący jedyną tego typu formą ochrony na terenie całej gminy. Dodatkowo jest to wyjątkowo niewielki obszar jednak cenny dla lokalnej bioróżnorodności. Chroni on stare wyrobisko piasku z dobrze wykształconymi murawami napiaskowymi oraz stanowiska rzadkich i chronionych gatunków zwierząt. 

Typ ochrony: użytek ekologiczny

Data utworzenia: 1996

Powierzchnia: 0,64 ha

Powiat: Wołowski

Gmina: Wińsko

Nadleśnictwo: Wołów

Jest to niewielki użytek ekologiczny położony na południe od miejscowości Trzcinnica Wołowska w gminie Wińsko. Obejmuje on północne stoki niewielkiego wzgórza Korydon (129 m n.p.m.) położonego w północno-zachodniej części Wzgórz Trzebnickich przy granicy z Kotliną Żmigrodzką. Od północy granicę wyznacza gruntowa droga stanowiąca jednocześnie jedną z granic użytku. Wzgórze zbudowane jest z utworów trzeciorzędowych, głównie piasków i lessów. Dawniej wydobywano stąd piach oraz żwir na cele budowlane, których pozostałością są liczne doły w zachodniej i środkowej części użytku. Warto nadmienić iż oficjalnie użytek nie posiada własnej nazwy albowiem w akcie powołującym takowej nie nadano. Jednak w późniejszych publikacjach oraz różnego rodzaju dokumentach stosowana jest nazwa „Głębowice” lub „Korydon”. Pierwsza jest kalką nazwy niedalekiej miejscowości (choć użytek leży w obrębie Trzcinnicy Wołowskiej), druga wzięła się od nazwy jednego z motyli odnotowanych na użytku – modraszek kordyon. Z tego względu w tytule użyliśmy obu nazw.

Teren porośnięty jest głównie przez siedliska nieleśne o wysokich wartościach przyrodniczych. Do najważniejszych należą ciepłolubne śródlądowe murawy napiaskowe (Koelerion glaucae), które charakteryzujące stosunkowo gęsta ruń łąkowa. Oprócz licznych gatunków traw, na terenie użytku stwierdzono występowanie typowych roślin siedlisk suchych i piaszczystych jak driakiew żółtawa, gorysz pagórkowy, goździk kartuzek, jasieniec piaskowy, jastrzębiec kosmaczek, macierzanka piaskowa, przetacznik kłosowy, rozchodnik biały, wilczomlecz sosnka i zawciąg pospolity. Murawy występują głównie w zachodniej części oraz na terenie stoków wyrobisk, gdzie miejscami widać początki sukcesji leśnej w postaci młodych drzewek sosny zwyczajnej, typowego gatunku zasiedlające piaszczyste siedliska. Z gatunków rzadkich stwierdzono występowanie niewielkiej naradki północnej, której status określono na Czerwonej Liście jako VU (narażony). Jest to roślina roczna, charakteryzująca się włoskami prostymi i rozgałęzionymi a także nagim kielichem, krótszym od korony. Na Dolnym Śląsku stwierdzona niemal wyłącznie z powiatu wołowskiego i jego najbliższej okolicy.

Użytek ulokowany jest pośród rozległych pól i zabudowy wiejskiej, z tego powodu stanowi ważną ostoję dla lokalnej fauny ciepłolubnych bezkręgowców i gadów. Notowane są tutaj liczne motyle, m.in. kraśniki, paź królowej, mieniak tęczowiec oraz modraszek korydon, motyl znajdując się na czerwonej liście IUCN od którego wzięła się nieoficjalna nazwa użytku.  Poza tym stwierdzono tu chrząszcze z rodzaju biegacz i trzyszcz oraz pająka tygrzyka paskowanego. Dzięki licznym odsłonięciom piaszczystych i lessowych zboczy dogodne warunki do budowy gniazd mają tutaj trzmiele i dzikie gatunki pszczół samotnic. Tereny te stanowią także ważne miejsce bytowania i rozmnażania się okolicznych gadów jak padalec zwyczajny, jaszczurka zwinka, jaszczurka żyworódka i zaskroniec zwyczajny.

Obiekt generalnie nie jest zagrożony. Do potencjalnych zagrożeń może należeć działalność ludzka związana z gospodarką rolną. Bezpośrednie sąsiedztwo rozległych pól uprawnych może częściowo ograniczać migrację niektórych gatunków a tym samym zubażać wymianę genetyczną pomiędzy populacjami. Poza tym stosowanie różnego rodzaju środków ochrony roślin w postaci oprysków potencjalnie zagraża występującym tu zwierzętom i roślinom. Sama bliskość zabudowań nie stanowi zbyt dużego niebezpieczeństwa albowiem obiekt ten nie jest zachęcający do odwiedzania przez lokalnych mieszkańców. Dla przeciętnego człowieka jest to jedno z wielu wzgórz porośniętych trawskiem i krzakami, nie mającym dużych walorów krajobrazowych. Stąd też nie ma tu wielu śladów bytności ludzkiej. Wśród zagrożeń pochodzenia naturalnego należy stopniowo postępująca sukcesja leśna w postaci młodych drzewek sosnowych a także zakrzaczeń głogu, tarniny i szczodrzeńca, które pojawiają się u podnóża wzniesienia. Ze względu na ciężkie warunki siedliskowe sukcesja postępuje jednak bardzo powoli i w najbliższych latach roślinność kserotermiczna nie jest zagrożona wyparciem przez rozrastające się zakrzaczenia.

Informacje praktyczne:

• dobry dojazd, sam użytek znajduje się przy bocznej, utwardzonej drodze. Brakuje tutaj szerokich poboczy, stąd niewiele jest miejsc odpowiednich do pozostawienia samochodu
• teren jest niewielki oraz łatwy do poruszania się, brak szlaków lub chociażby wydeptanych ścieżek
• w pobliżu nie ma innych obszarów chronionych w postaci rezerwatu przyrody lub użytku ekologicznego. W niedalekiej odległości znajdują się obszary sieci Natura 2000 (Wzgórza Warzęgowskie i Dolina Łachy). Poza tym w okolicy występuje sieć rezerwatów społecznych PTPP ProNatura oraz wiele cennych przyrodniczo miejsc gminy Wińsko
• najlepsze terminy przyrodnicze do zwiedzania: maj-lipiec (roślinność łąkowa oraz szczyt aktywności termofilnej entomofauny)