Pomnik Przyrody Krasnorost

Jest to jeden z najbardziej oryginalnych pomników przyrody na terenie województwa, który swoim charakterem bardziej przypomina użytek ekologiczny lub niewielki rezerwat. Obejmuje on bowiem fragment strumienia na odcinku 100 m, w którym stwierdzono występowanie rzadkiego i chronionego gatunku krasnorosta,  hildenbrandii rzecznej o charakterystycznym, krwistoczerwonym zabarwieniu. 

Typ ochrony: Pomnik Przyrody

Data utworzenia: 1967

Powierzchnia:  –

Powiat: Wrocławski

Gmina: Sobótka

Nadleśnictwo: Miękinia

Pomnik przyrody zlokalizowany jest na terenie Ślężańskiego Parku Krajobrazowego, w północno-zachodniej części Masywu Ślęży, obejmując 100 metrowy odcinek bezimiennego strumienia, który po opuszczeniu parku łączy się z potokiem Sadowa. Brak jest dokładnych danych opisujących przebieg granic lub podających konkretnie na którym odcinku strumienia ciągnie się pomnik. Różne dane podają zupełnie inną lokalizacje, czasem różnicą się w odległości nawet o 200-400 m. W miarę dokładne dane mówią, iż pomnik obejmuje fragment strumienia w oddziale leśnym 142 nadleśnictwa Miękinia, prawdopodobnie w pododdziałach d, j. Na miejscu nie ma żadnych tablic z oznaczeniem lub też tablic informacyjnych o występowaniu tutaj pomnika przyrody. Dojście do strumienia nie nastręcza większych problemów. Wjazd do lasu jest mniej-więcej na odcinku 2/3 odległości pomiędzy miejscowością Sady a Sobótką Zachodnią, przy tabliczce z nazwą nadleśnictwa. Sam strumień zaczyna się około 100-150 m po minięciu granicy lasu.

Strumień charakteryzuje stosunkowo urozmaicona rzeźba i bystry nurt, który jest jednym z głównych czynników dla możliwości rozwoju rzadkiego krasnorostu. Hildenbrandia rzeczna (Hildenbrandia rivularis) występuje tylko w czystych wodach o znikomym stopniu zanieczyszczenia oraz bystrym nurcie zapewniającym dobre natlenienie wody. Dno potoku jest piaszczysto-kamieniste z bardzo licznym rumoszem kamiennym. Kamienie są jednocześnie miejscem dla rozwoju krasnorostu, którego plechy występują tutaj bardzo pospolicie. Świadczy to jednocześnie o dużej czystości wody. Teren wokół potoku porastają monokultury świerkowe typowe dla lasów gospodarczych z niewielkim udziałem drzewostanu bukowego i brzozowego. Ze względu niewielką bioróżnorodność, charakterystyczną dla monokultur, nie notuje się ciekawszych lub chronionych gatunków roślin wzdłuż potoku. Do pospolitszych gatunków należy szczawik zajęczy, nerecznica, paprotka pospolita oraz liczne gatunki jeżyn i traw.

Strumień nie posiada planu ochrony ani jakiejkolwiek otuliny mogącej zabezpieczyć go przed dewastacją. Przykładem tego typu działań jest rozrzucenie gałęzi i igliwia po ścince drzew wprost do strumienia na jego początkowym odcinku 15-20 metrów, co powoduje zablokowanie dostępu do światła słonecznego, zakwaszeniem wody oraz spowolnieniem nurtu. Strumień jest także podatny na zmiany w ilości opadów atmosferycznych. W przypadku zbyt małych opadów, poziom wody opada, co powoduje wynurzenie krasnorostów ponad lustro wody i ich wysychanie oraz zamieranie. Dotyczy to głównie osobników położonych na najwyższych kamieniach. Problem zanieczyszczenia śmieciami jest nikły albowiem strumień znajduje się daleko poza szlakami w mało popularnym fragmencie parku. Poza tym nie biegnie on wzdłuż żadnej ścieżki czy drogi, co dodatkowo niweluje potencjalne zaśmiecanie potoku.

Poniżej przybliżone oznaczenie, na którym odcinku potoku znajduje się pomnik.