Centuria pospolita

Centuria pospolita (Centaurium erythraea)

Goryczkowate (Gentianaceae )

Okres kwitnienia: VI-IX

Występowanie: Gatunek stwierdzony w większej części Europy (za wyjątkiem dalekiej północy), w Afryce Północnej (Maroko, Algieria, Tunezja) oraz w zachodniej i środkowej Azji (od Uralu po Ałtaj, Bliski Wschód, Kaukaz). Na terenie Polski posiada liczne stanowiska, głównie w południowej i wschodniej części. Na Północy (Pomorze, Mazury) i na Ziemi Lubskiej jest stosunkowo rzadsza.

Na Dolnym Śląsku posiada liczne stanowiska zarówno na nizinie jak i w Sudetach, mniejszą ilość lokacji notuje się głównie w Borach Dolnośląskich i wyższych partiach Sudetów (Karkonosze, Góry Izerskie, Rudawy Janowickie). Największe zagęszczenie stanowisk występuje w dolinie Odry i dolinach innych większych rzek (Barycz, Oława, Kwisa, Bób, Widawa, Kaczawa) oraz na terenie Pogórza i Przedgórza Sudeckiego, Wysoczyzny Rościsławskiej, Wzgórz Trzebnickich, Wysoczyzny Lubińskiej i Równiny Chojnowskiej.

Notowana w większości parków narodowych oraz licznych rezerwatach przyrody. Na Dolnym Śląsku stwierdzona m.in. w rezerwacie Błyszcz, Łąka Sulistrowicka, Łęg Korea, Łęgi Źródliskowe k. Przemkowa, Stawy Milickie, Stawy Przemkowskie, Uroczysko Wrzosy.

Siedlisko: Gatunek preferuje miejsca otwarte, nasłonecznione, głównie różnego rodzaju zbiorowiska łąk i muraw, pobocza dróg, tereny okrajkowe, widne polany śródleśne, brzegi rzek i stawów oraz nieczynne wyrobiska po kamieniołomach wapienia i dolomitu. Głównie na podłożu żyznym lub umiarkowanie żyznym, od umiarkowanie wilgotnego do mokrego, o szerokim wachlarzu gleb (mady, ziemie próchniczne, piaszczyste, kamieniste, gliniaste). Gatunek charakterystyczny dla nitrofilnych zbiorowisk porębowych (Epilobietea angustifolii) oraz stosunkowo częsty na łąkach trzęślicowych (Molinion).