Nasięźrzał pospolity

Nasięźrzał pospolity

12 stycznia 2018 Wyłączono przez admin

Nasięźrzał pospolity (Ophioglossum vulgatum)

Drobna i niepozorna roślina, która ze względu na wygląd jest często przeoczana. Jej charakterystyczne kłosy były jednym z zalążków mitu o kwiatu paproci. Należało go szukać w czerwcu na uroczyskach i niedostępnych mokradłach. Dzisiaj nikt już nie szuka owych kwiatów a kłosów nasięźrzału zrywać nie wolno. Jest to rzadka i chroniona paproć, którą można znaleźć na łąkach i świetlistych okrajkach. 


Nasięźrzałowate (Ophioglossaceae)

Wytwarzanie zarodników: V-VI

Występowanie: Gatunek o szerokim zasięgu obejmującym półkulę północną, z czego głównym obszarem jest Europa i wschodnie wybrzeża Ameryki Północnej. Zwarty areał obejmuje większość Europy Zachodniej i Środkowej, od Irlandii i Anglii, poprzez Francję, kraje Beneluksu, masyw Alpy, północne i środkowe Włochy, Niemcy, Danię, Polskę, Czechy, Słowację, Austrię, Węgry oraz Karpaty i pas rozciągający się wzdłuż płw. Bałkańskiego (od Słowenii, poprzez Chorwację, Bośnię, Serbię i Bułgarię). Poza tym południowa Szwecja, wybrzeża Finlandii, kraje nadbałtyckie (Litwa, Łotwa, Estonia), płw. Iberyjski, Kaukaz a także rozproszone i pojedyncze stanowiska w innych częściach Europy. W Polsce i Karpatach przebiega wschodnia granica zwartego areału. W Ameryce Północnej notowany głównie na północno-wschodnich terenach Stanów Zjednoczonych (Appalachy, Nowa Anglia, tereny Wielkich Jezior) oraz południowo-wschodniej Kanadzie. Poza tym lokalnie także na środkowym-wschodzie USA aż po Teksas. Pojedyncze stanowiska stwierdzone również w pozostałych częściach świata (Japonia, Azory, Reunion,  Sao Tome, Meksyk, Kamczatka, Sinciang i równikowa Afryka Wschodnia).

 W Polsce przebiega wschodnia granica zwartego areału, gdzie największa koncentracja stanowisk przypada na południe i wschód (Dolny i Górny Śląsk, Polesie, Roztocze, Lubelszczyzna). Znacznie rzadszy w regionach centralnych (Mazowsze, Łódzkie) oraz północno-wschodnich (Podlasie, Mazury, Suwalszczyzna). W górach znacznie rzadszy w porównaniu do terenów nizinnych. Chroniony w bardzo wielu parkach narodowych (Białowieski, Biebrzański, Borów Tucholskich, Drawieński, Pieniński, Gór Stołowych, Karkonoski, Wielkopolski, Gorczański, Ojcowski) oraz wielu rezerwatach przyrody obejmujących łąki i mokradła.

Na Dolnym Śląsku gatunek posiada liczne ale rozproszone stanowisko, skoncentrowane głównie na terenach nizinnych, w górach znacznie rzadszy. Największa koncentracja obejmuje równiny wokół doliny Odry (Równina Wrocławska, Równina Oleśnicka, Wysoczyzna Rościsławska, Równina Legnicka) a także pozostałe doliny rzeczne (Barycz, Bóbr, Bystrzyca, Oława, Oleśnica, Łacha, Widawa). W górach rzadszy, notowany głównie w niższych położeniach górskich, m.in. Góry i Pogórze Kaczawskie, Masyw Ślęży, Wzgórza Strzelińsko-Niemczańskie, Pogórze Wałbrzyskie, Góry Stołowe, Pasmo Krowiarek. Chroniony w obu parkach narodowych a także w niektórych rezerwatach przyrody (Stawy Przemkowskie, Stawy Milickie, Łąka Sulistrowicka, Uroczysko Wrzosy, Błyszcz) i na użytkach ekologicznych (Polana Grochowska, Storczyk, Korytarz Ekologiczny Mierzowice).