Przytulia hercyńska

Przytulia hercyńska

29 grudnia 2019 Wyłączono przez admin

Przytulia hercyńska, P.skalna (Galium saxatile)


Marzanowate ( Rubiaceae)

Okres kwitnienia: IV-V

Stosunkowo rzadka roślina, której zwarty areał występowania obejmuje atlantycką i alpejską część Europy Zachodniej. Gatunek notowany jest m.in. na Wyspach Brytyjskich, we Francji, krajach Beneluksu (Holandia, Belgia, Luksemburg), Niemczech, Danii, w zachodnich i południowych Niemczech, południowej Szwecji, południowo-zachodniej Norwegii oraz w północnej Hiszpanii (Galicja, Kantabria, Pireneje). Na wschód i południe areał obejmuje także Czechy, zachodnią Polskę, Austrię oraz Szwajcarię. Poza tym pojedyncze i rozproszone stanowiska stwierdzono w pozostałej części płw. Iberyjskiego, płw. Skandynawskiego i we Włoszech. Jako gatunek zawleczone występuje także na zachodnim wybrzeżu Ameryki Północnej (Labrador, Nowa Fundlandia).

W Polsce przebiega wschodnia granica zasięgu obejmując tereny Śląska i Pomorza, przy czym największa koncentracja stanowisk przypada na obszary Sudetów, Wyżyny Śląskiej i Pomorza Gdańskiego. Poza tym stwierdzona także na pojedynczych stanowiskach w Karpatach (Tatry, Beskid Żywiecki) oraz na Mazurach. Gatunek chroniony w kilku parkach narodowych (Karkonoski, Tatrzański) oraz górskich i podgórskich rezerwatach przyrody. Dolny Śląsk stanowi główny obszar zasięgu, przy czym największa koncentracja obejmuje wyższe partie Sudetów Zachodnich i Środkowych (Karkonosze, Rudawy Janowickie, Góry i Pogórze Izerskie). Stwierdzona została również na pojedynczych stanowiskach w Sudetach Wschodnich (Góry Złote, Masyw Śnieżnika) oraz w Borach Dolnośląskich i na Nizinie Śląskiej. Gatunek chroniony głównie na terenie Karkonoskiego Parku Narodowego oraz w kilku wysokogórskich rezerwatach przyrody (Torfowiska Doliny Izery, Torfowisko pod Zieleńcem).

Przytulia hercyńska preferuje miejsca zarówno słoneczne jak i częściowo zacienione, przeważnie wilgotne lub umiarkowanie suche. Występuje m.in. na wrzosowiskach, murawach bliźniczkowych (psiarach), torfowiskach, widnych borach iglastych i lasach mieszanych a także na poboczach szlaków i leśnych ścieżek (wydepczyska), chętnie na glebach granitowych (kwaśnych). Jest to gatunek charakterystyczny dla niżowych muraw bliźniczkowych ze związku Violion caninae, oraz stanowi gatunek wyróżniający dla zbiorowiska ziołorośli i traworośli porębowych z zespołu Digitali purpureae-Epilobietum. Ze względu na rzadkość występowania, przytulia została umieszczona na Czerwonej liście roślin i grzybów Polski w kategorii zagrożenia [V] (narażony na izolowanych stanowiskach).