Czarcikęs łąkowy

Czarcikęs łąkowy

11 stycznia 2018 Wyłączono przez admin


Czarcikęs łąkowy (Succisa pratensis)

Szczeciowate (Dipsacaceae)

Okres kwitnienia: VI-IX

Występowanie: Rozpowszechniony w większości Europy a także w Azji Zachodniej, na Syberii i Kaukazie. W Polsce posiada liczne ale rozproszone stanowiska, głównie w dolinach rzek. Do większych koncentracji stanowisk należy dolnośląskie, opolskie śląskie, wielkopolskie, mazowieckie, podlaskie, świętokrzyskie i małopolskie. Rzadszy w regionach północnych i północno-zachodnich.

Na Dolnym Śląsku posiada liczne stanowiska, zarówno na nizinie jak i w niższych położeniach górskich. Duża koncentracja populacji występuje w dolinie Odry i jej dopływów (Oława, Bystrzyca, Barycz, Bóbr, Kwisa i Widawa) a także na Pogórzu Sudeckim i na Ziemi Kłodzkiej (Góry i Pogórze Orlickie, Pasmo Krowiarki, Kotlina Kłodzka). Chroniony w większości rezerwatów z terenami łąkowymi (m.in. Łąka Sulistrowicka, Uroczysko Wrzosy, Stawy Milickie, Stawy Przemkowskie, Łacha Jelcz, Łęg Korea, Błyszcz) oraz na wielu OOŚ Natura 2000, m.in. Grądy w Dolinie Odry, Łęgi Odrzańskie, Ostoja nad Bobrem, Góry Stołowe, Pasmo Krowiarki, Łąki Skoroszowskie, Masyw Ślęży, Dolina Łachy etc.).

Siedlisko: Gatunek preferuje miejsca silnie nasłonecznione i otwarte (takson termofilny) na podłożu średnio żyznym, mineralnym o glebie próchniczej, gliniastej lub piaszczysto-gliniastej, przeważnie o odczynie lekko kwaśnym. Gatunek charakterystyczny dla łąk trzęślicowych (Molinion caeruleae). Poza tym może występować także na kwietnych murawach napiaskowych, łąkach konietlicowych, łąkach świeżych użytkowanych ekstensywnie czy niewysokich zbiorowiskach wokół brzegów stawów, strumieni i mokradeł.