Groszek błotny
10 stycznia 2018Groszek błotny (Lathyrus palustris)
Wodno-błotne pnącze o kwiatach w zmiennych barwach, które mogą być różowe, fioletowe lub błękitnawe. Dzięki czepnym wąsom może z łatwością wspinać się po sąsiednich roślin tworząc miejscami kobierce barwnych kwiatów. Warto także nadmienić iż jest to jedna z tych roślin, które zostały objęte ochroną w ramach nowe listy gatunków chronionych w 2014 r.
Bobowate (Fabaceae)
Okres kwitnienia: VI-VIII
Występowanie: Gatunek rozpowszechniony na półkuli północnej, z czego zwarty areał obejmuje Europę i zachodnią Azję. Zasięg rozpościera się od zachodniej Europy (Wyspy Brytyjskie, Francja, Niemcy), poprzez Europę Środkową (Polska, Czechy, Słowacja), Europę Północą (nadbrzeżne regiony Szwecji i Finlandii, kraje nadbałtyckie) i Europę Wschodnią (Białoruś, Ukraina, północna i północno-zachodnia Rosja), sięgając poprzez zachodnią Syberię do zlewni rzeki Ob oraz Irtysz. Rozproszony zasięg obejmuje pozostałą część Syberii a także wschodnią Azję (Kamczatka, północno-wschodnie Chiny, Japonia) i Amerykę Północną (Alaska, pacyficzne wybrzeże, wschodnia Kanada, obszar Wielkich Jezior, północno-wschodnie Stany Zjednoczone). Pojedyncze stanowiska także w pozostałych regionach Europy (Laponia, Islandia, Alpy).
W Polsce rozproszone stanowiska niemal na całym terytorium, z czego na południu gatunek znacznie rzadszy, praktycznie nie występuje na terenach górskich i podgórskich. Populacje zgrupowane są głównie w dolinach większych rzek (Wisła, Odra, Warta, Bug) oraz na Pomorzu i Wielkopolsce. Chroniony w niektórych parkach narodowych (Woliński, Drawieński, Wielkopolski, Biebrzański, Narwiański) oraz wielu bagiennych rezerwatach przyrody. Na Dolnym Śląsku stwierdzony na terenach nizinnych w północnej i środkowej części województwa, m.in. Doliny rzeczne Odry, Jezierzycy, Baryczy, Widawy, Oławy, Łachy i Kaczawy. Notowany na obszarach rozległych łąk i mokradeł wokół Wrocławia, Oławy, Milicza, Wołowa i Ścinawy. Gatunek chroniony w kilku rezerwatach przyrody oraz użytkach ekologicznych (Uroczysko Wrzosy, Stawy Milickie, Łęg Korea, Naroczycki Łęg, Korytarz Ekologiczny Mierzowice, Mokradła Boguszyckie, Ścinawskie Bagna).
Gatunek błotny, preferujący stanowiska otwarte lub widne, wilgotne do podmokłych, przeważnie na glebach żyznych i zasobnych w humus (mady rzeczne). Notowany na różnego rodzaju siedliskach wodno-błotnych, zarówno szuwary, trzcinowiska, nadrzeczne ziołorośla jak i zmiennowilgotne łąki trzęślicowe, łąki selernicowe a także widne fragmenty zarośli wierzbowych, zarośli olchowych i łęgów topolowych. Jest to gatunek charakterystyczny dla związku łąk kaczeńcowych (Calthion) oraz zespołu wiechliny i groszku błotnego (Poo-Lathyretum palustris). Od 2014 r. roślina została objęta ochroną częściową, natomiast wg Czerwonej listy roślin i grzybów Polski (2006) jej stopień zagrożenia został sklasyfikowany jako V (narażony na wyginięcie). Do głównych zagrożeń należą zmiany siedliskowe, m.in. melioracja i osuszanie mokradeł oraz naturalna sukcesja leśna (zarastanie wilgotnych łąk przez wierzbę i olchę).