Kukułka plamista

KUKUŁKA PLAMISTA  (Dactylorhiza maculata)

Storczykowate (Orchidaceae)

Okres kwitnienia: VI-VIII

Inne nazwy: storczyk plamisty, stoplamek plamisty

Występowanie: Na małych i rozproszonych stanowiskach niemal w całym kraju, najczęściej na południu kraju (Karpaty, Sudety, Małopolska, Dolny Śląsk) a także Wielkopolska, Mazury i Pomorze. Występuje w większości parków narodowych oraz w licznych rezerwatach przyrody. W Tatrach rozpowszechniona po regiel dolny. Zasiedla głównie tereny wokół strumieni w dolinach oraz w otulinie parku.

Na Dolnym Śląsku w dużym rozproszeniu. Stwierdzona na pojedynczych stanowiskach w Dolinie Odry, Dolinie Baryczy, na Stawach Przemkowskich. W Sudetach znacznie częstsza, występuje w większości leśnych rezerwatów (m.in. Góra Miłek, Buczyna Storczykowa na Białych Skałach, Łąka Sulistrowicka) oraz w obu parkach narodowych (Karkonoskim i Gór Stołowych).

Środowisko: Występuje głownie w reglu dolnym rzadziej w reglu górnym. Może rosnąć na bardzo wielu ekosystemach stąd jej powszechność w całym kraju. Najczęściej są to miejsca widne lub półcieniste, rzadziej w pełnym słońcu o glebie żyznej, umiarkowanie lub bardzo wilgotnej, znosi okresowe zalewanie.

Preferuje takie stanowiska jak wilgotne łąki, ziołorośla, brzegi śródleśnych strumieni zarówno w lasach liściastych jak i iglastych a także łęgi, olsy. Można ją spotkać na torfowiskach niskich lub przejściowych oraz na obszarach okrajkowych pomiędzy wcześniej wymienionymi siedliskami.

Opis ogólny: Roślina objęta ścisłą ochroną gatunkową, głównie ze względu na niszczenie siedlisk poprzez meliorację oraz osuszanie łąk i torfowisk, regulację rzek i osuszanie w ten sposób okalających je terenów, wprowadzanie monokultur lasów iglastych oraz niszczenie i osuszanie lasów łęgowych. Zarastanie wilgotnych łąk i torfowisk przez ekspansywniejsze gatunki trzcin, pałki i turzyc. Poza tym, ze względu na swoje walory dekoracyjne, roślina często bywa zrywana lub wykopywana przez kolekcjonerów lub turystów.