Mięta polej

Mięta polej (Mentha pulegium)

Jasnotowate (Lamiaceae)

Okres kwitnienia: VII-IX

Gatunek rozprzestrzeniony głównie w obszarze śródziemnomorskim obejmującym Afrykę Północną (głównie Maroko, Tunezja), Europę Południową (Hiszpania, Portugalia, płw. Bałkański, Grecja), Turcję i wyspy Morza Śródziemnego. Oprócz tego notowana także w Europie Zachodniej (Francja, Anglia, Irlandia, południowe i środkowe Niemcy, Belgia, Holandia). Liczba stanowisk gwałtownie maleje w kierunku północnym i wschodnim, gdzie najdalszy zasięg obejmuje Polskę i północne Niemcy oraz kraje Kaukazu. Jako gatunek zawleczony stwierdzona w wielu regionach świata, m.in. Ameryka Północna (Nowa Anglia, Kalifornia, Oregon, wyspy karaibskie), Ameryka Południowa (Ekwador, Urugwaj), a także Australia i Nowa Zelandia.

W Polsce jest to gatunek rzadki, gdzie przebiega jednocześnie północno-wschodnia granica naturalnego zasięgu. Stanowiska rozmieszczone są głównie wzdłuż kilku głównych rzek kraju (Wisła, Odra, Noteć, Warta) oraz na pojedynczych stanowiskach na Wyżynie Wieluńskiej, Żuławach Wiślanych i w Kotlinie Sandomierskiej. Największe zagęszczenie stanowisk obejmuje górny i środkowy odcinek Wisły (od Oświęcimia po Warszawę). Na Dolnym Śląsku jest to gatunek rzadki, choć przypada tu druga największa liczba stanowisk w kraju. Populacje stwierdzono głównie wzdłuż doliny Odry na całym odcinku w graniach województwa a także na kilu dopływach w dolinie Baryczy i Łachy. Literatura nie wymienia stanowisk chronionych w ramach któregoś z dolnośląskich obszarów chronionych jak rezerwaty przyrody lub użytki ekologiczne.

Jest to gatunek terenów otwartych i dobrze nasłonecznionych, obejmujących gleby żyzne, okresowo zalewane (szczególnie w okresie jesienno-zimowym), głównie na wilgotnych i mokrych podłożach mineralnych, które są dostępne dla roślinności tylko przez krótki czas w sezonie. Spotykana na obszarach namulisk, mokradeł, osuszanych zbiorników wodnych, brzegów rzek i licznych cieków wodnych, rowów melioracyjnych oraz na wilgotnych łąkach i turzycowiskach. Gatunek charakterystyczny dla zbiorowisk drobnych terofitów z klasy Isoёto-Nanojuncetea i nadrzecznych muraw zalewowych ze związku Agropyro-Rumicion crispi. Jest to gatunek rzadki, umieszczony na Czerwonej liście roślin i grzybów Polski w grupie gatunków rzadkich (kategoria zagrożenia: R). W nowym wydaniu z 2016 roku przeniesiony do kategorii VU (narażony).