Pszeniec różowy

Pszeniec różowy

9 stycznia 2018 Wyłączono przez admin

Pszeniec różowy (Melampyrum arvense)


Zarazowate (Orobanchaceae )

Okres kwitnienia: V-VII

Gatunek europejski, którego areał ogranicza się do Europy i ościennych terenów w Azji. Zwarty zasięg rozpościera się od środkowej i południowej Francji poprzez Włochy, kraje alpejskie, środkowe i południowe Niemcy, Polskę, kraje środkowoeuropejskie, kraje bałkańskie (bez Grecji) aż po Ukrainę, południową Rosję oraz rejon Kaukazu. Poza tym populacje notowane są także w Anglii, południowej Skandynawii, na wyspach śródziemnomorskich (Baleary, Korsyka), w środkowej rejonach europejskiej części Rosji oraz w Azji Mniejszej. W Polsce przypada północna granica zwartego zasięgu, gdzie jednocześnie gatunek ma nierównomierne rozmieszczenie stanowisk. Występuje najczęściej w południowej części kraju, głównie pas wyżyn południowopolskich (Wyżyna Śląska, Wyżyna Małopolska, Wyżyna Kielecka, Wyżyna Lubuska, Roztocze) oraz Kotlina Sandomierska i niższe położenia Karpat. Na północy i zachodzie stanowiska są znacznie rzadsze i nierównomiernie rozmieszczone. Obejmują dolinę górnej Wisły i górnej Odry, dolinę Warty, Noteci a także Dolny Śląsk i Opolszczyznę. W Polsce centralnej bardzo rzadki, natomiast w rejonach północno-zachodnich nie występuje.


Na Dolnym Śląsku jest to gatunek stosunkowo rzadki o bardzo nierównomiernym rozmieszczeniu stanowisk. W większości skupiają się one w południowej i środkowej części województwa na terenie Pogórza Zachodniosudeckiego (Pogórze Izerskie, Pogórze Kaczawskie, Pogórze Wałbrzyskie), Sudetów Zachodnich (niższe położenia Gór Izerskich, Góry Kaczawskie), Ziemi Kłodzkiej (Góry i Pogórze Orlickie, Pasmo Krowiarki, Obniżenie Noworudzkie) oraz krainy geograficznych rozpościerających się wokół doliny Odry na odcinku Wrocław-Głogów (Wysoczyzna Rościsławska, Pradolina Wrocławska, Wysoczyzna Średzka). Brakuje informacji odnośnie występowania gatunku w którymś z dolnośląskich parków narodowych lub rezerwatów przyrody. Pszeniec jest natomiast notowany na wielu obszarach proponowanych do objęcia ochroną, m.in. Babilon w Paśmie Krowiarek i Wzgórza Lipy na Pogórzu Kaczawskim.

Gatunek terenów otwartych, preferujący stanowiska silnie nasłonecznione, często od strony nawietrznej. Rośnie na glebach suchych lub umiarkowanie suchych, świeżych, mineralno-próchniczych z dużym udziałem węglanu wapnia. Występuje zarówno na stokach o różnym poziomie nachylenia jak i na terenach płaskich, przeważnie od wystawie południowej lub zachodniej. Preferuje różnego rodzaju siedliska łąkowe obejmujące głównie zbiorowiska muraw kserotermicznych a także zbiorowiska okrajkowe, ciepłolubne zarośla oraz obrzeża lasów na glebach wapiennych. Jest to gatunek charakterystyczny dla klasy muraw kserotermicznych (Festuco-Brometea). Na Dolnym Śląsku wchodzi w skład charakterystycznych tylko dla tego regionu w Polsce ciepłolubnych muraw kserotermicznych o oceaniczno-przyśródziemnomorskim typie zasięgu ze związku Bromion erecti (Mesobromion).