Sosna błotna

SOSNA BŁOTNA (Pinus mugo nothosubsp. rotundata)

Sosnowate (Pinaceae)

Okres kwitnienia: V-VI

Jest to mieszaniec pomiędzy dwoma podgatunkami kosodrzewiny (sosny górskiej): Pinus mugo subsp. mugo i P. mugo subsp. uncinata. Czasem traktowana jako osobny gatunek P. rotundata. Generalnie na przestrzeni dekad podział rodzaju Pinius ulegał wielokrotnym zmianom i modyfikacjom, gdzie m.in. za równoważne nazwy odnoszące się do tego samego mieszańca uchodziła sosna błotna i sosna drzewokosa, obecnie uważane za mieszańce powstałe z innych krzyżówek. Sosna błotna notowana jest w rejonach pokrywających się z naturalnym występowaniem kosodrzewiny, tj. w górskich obszarach Europy Zachodniej (Pireneje, Alpy), Europy Środkowej (Sudety, Masyw Czeski, zachodnie Karpaty) oraz Europy Południowej (Góry Dynarskie, południowe Bałkany). Lokalnie notowana także na oderwanych stanowiskach poza terenami górskimi. W Polsce jest to gatunek bardzo rzadki, spotykany tylko na kilku obszarach górskich oraz na jednym izolowanym stanowisku w Borach Dolnośląskich objętym ochroną w ramach rezerwatu przyrody „Torfowisko pod Węglińcem”. Na terenach Sudetów występuje m.in. w Górach Stołowych (Wielkie Torfowisko Batorowskie) i Górach Bystrzyckich (Torfowisko pod Zieleńcem). Większość znanych stanowisk w Polsce objęta jest ochroną w ramach rezerwatów przyrody i parków narodowych.

Jest to gatunek górski pojawiający się na wysokościach 1000-2300 m n.p.m., jedynie na północy schodzi do 200 m n.p.m. Występuje na dobrze nasłonecznionych i wilgotnych stanowiskach na wysokogórskich torfowiskach wysokich, zbiorowiskach krzewinkowo-torfowcowych torfowisk wysokich oraz na mokrych wrzosowiskach. Preferuje gleby kwaśne, torfowe, oligotroficzne, wilgotne jednak bez zastoin wodnych. Typowym siedliskiem są wysokogórskie bory bagienne z zespołu Pino mugo-Sphagnetum tworzące zbiorowiska leśno-torfowiskowe składające się z mchów torfowych, krzewinek, roślin trawiastych i skarłowaciałych drzew występujących na torfowiskach wysokich w fazie kępkowej.