Komonicznik skrzydlastostrąkowy

Komonicznik skrzydlastostrąkowy (Tetragonolobus maritimus)

Bobowate (Fabaceae)

Okres kwitnienia: V-VII

Roślina posiada wiele nazw, wg najnowszych klasyfikacji przynależy do rodzaju komonica (Lotus) jako komonica skrzyglastostrąkowa (Lotus maritimus). W nazewnictwie spotykany także jako głąbigroszek skrzydlastotrąkowy. W Polsce występuje jeden podgatunek, komonicznik skrzydlastostrąkowy tęgi (Tetragonolobus maritimus spp. siliquosus)

Gatunek rozpowszechniony w Zachodniej, Południowej i Środkowej Europie, gdzie areał rozpościera się od Hiszpanii i Francji, poprzez Niemcy, Włochy, kraje Beneluksu, Szwajcarię, Austrię, kraje środkowoeuropejskie, Rumunię, Mołdawię aż po Bułgarię i Ukrainę. Pojedyncze stanowiska występują w południowej Skandynawii i Europie Wschodniej. Notowany także w Afryce Północnej (Algieria, Maroko, Tunezja), na śródziemnomorskich wyspach oraz w zachodniej Azji (Turcja, wschodnie wybrzeża Morza Czarnego). W Polsce jest to gatunek bardzo rzadki, posiadający rozproszone stanowiska w zachodniej, południowej i środkowej Polsce, przy czym widać tu wyraźną koncentrację w trzech rejonach obejmujących Dolny Śląsk, Nieckę Nidziańską i województwo kujawsko-pomorskie. Poza tym pojedyncze populacje stwierdzano na Pomorzu Zachodnim, Górnym Śląsku, Kotlinie Sandomierskiej i w Wielkopolsce. Część stanowisk jest chroniona w świętokrzyskich rezerwatach przyrody (Krzyżanowice, Skorocice, Winiary Zagojskie) oraz na obszarach Natura 2000.

Na Dolnym Śląsku teoretycznie znajduje się jedno z trzech zagłębi występowania komonicznika, które obejmuje niemal całą Nizinę Śląską wraz z Przedgórzem Sudeckim i Pogórzem Zachodniosudeckim oraz dolinę Odry na wysokości Wrocławia, Wołowa i Ścinawy. Jednak w większości są to dane stare i prawdopodobnie niepotwierdzone od wielu dekad. Przeglądając ogólnodostępną literaturę można znaleźć informacje jedynie o występowaniu tego gatunku na obszarze Natura 2000 Ludów Śląski w dolinie rzeczki Mała Ślęza (gmina Borów). Brakuje jakichkolwiek informacji o statusie pozostałych stanowisk zarówno z terenów nizinnych jak i podgórskich.

Roślina preferuje tereny otwarte, dobrze nasłonecznione. Rośnie na glebie żyznej, zasobnej w azot i wilgotnej, okresowo znosi nawet zalewanie. Występuje na różnego rodzaju siedliskach łąkowych, od muraw bliźniczkowych, poprzez łąki kośne użytkowane ekstensywnie, zmiennowilgotne łąki trzęślicowe oraz w zbiorowiskach eutroficznych młak niskoturzycowych, w nadrzecznych zalewowych murawach i na obrzeżach halofilnych siedlisk szuwarowo-łąkowych. Jest to gatunek charakterystyczny dla zbiorowiska turzycy tęgiej i komonicznika skrzydlastostrąkowego (Carex glauca-Tetragonolobus maritimus ssp. siliguosus).