Konitrut błotny

Konitrut błotny (Gratiola officinalis)

Babkowate (Plantaginaceae)

Okres kwitnienia: VI-IX

Występowanie: Gatunek euroazjatycki notowany w umiarkowanej strefie Europy środkowej, południowej i wschodniej a także w Azji zachodniej (Kaukaz, Azja Mniejsza) i środkowej. W Polsce pojedyncze i silnie rozproszone stanowiska występują na całym obszarze kraju, z największą koncentracją wzdłuż dolin rzecznych (Wisła, Odra, Bug, Warta, Noteć, Nysa Kłodzka). Poza tym także nielicznie w innych częściach (Dolny Śląsk, Ziemia Lubuska, Pomorze, Małopolska). Gatunek bardzo rzadki w górach i na pogórzu oraz w Polsce północno-zachodniej (Mazury, Suwalszczyzna). Chroniony w nielicznych rezerwatach przyrody obejmujących tereny łąkowe i mokradła (Łęg Dębowy, Pamięcin).

Na Dolnym Śląsku występuje jedno z większych koncentracji krajowych stanowisk, których areał obejmuje przede wszystkim dolinę Odry na całym dolnośląskim odcinku a także doliny Oławy, Widawy, Bystrzycy, Kaczawy, Ślęży i Nysy Łużyckiej. Stwierdzony w niższych położeniach Sudetów (Wzgórza Niemczańsko-Strzelińskie, Pogórze Kaczawskie, Kotlina Kłodzka) a także pozostałych regionach (Bory Dolnośląskie, Dolina Baryczy). Nieodnotowany w obu parkach narodowych, brak także informacji co do stanowisk w rezerwach przyrody.  Chroniony na wielu obszarach sieci Natura 2000 (Ostoja Baryczy, Grądy w Dolinie Odry, Łęgi Odrzańskie, Pieńska Dolina Nysy Łużyckiej, Lasy Grędzińskie).

Siedlisko: Gatunek wilgotnych terenów otwartych, na glebach żyznych, przeważnie lekko wapiennych, obejmujących nasłonecznione łąki na terenach związanych z siedliskami rzecznymi takimi jak zmiennowilgotne łąki trzęślicowe, łąki kaczeńcowe i wilgotne warianty łąk użytkowanych ekstensywnie. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla łąk selerniowych Cnidion dubii.